Vliegles, stapavonden in Queenstown en Mount Cook

30 december 2017 - Christchurch, Nieuw-Zeeland

Vanuit Franz Josef rijden we naar Wanaka en onderweg komen we nog langs vele mooie plekken. We zien Lake Matheson op een zonnige dag, maar een klein briesje zorgt er toch voor dat we de bekende reflectie in het water niet kunnen zien. Ondanks dat, blijft het een mooie plek met alle bergen op de achtergrond. De hele route naar Wanaka is prachtig en we stoppen nog regelmatig bij watervallen, meren en een punt waar we de Fox Glacier goed kunnen bewonderen. Met best wel een grote groep blijven we een paar extra nachten in Wanaka omdat er veel te doen is. Vandaag is het 5 december en ik heb een paar dagen geleden een zak pepernoten gevonden en bewaard voor sinterklaasavond. Een keer wat anders om die in een hangmat met 24 graden om 20u in de avond op te eten. De pepernoten vielen ook bij de buitenlanders in de smaak.


Vroeg gaat de wekker maar ik heb er zin in want ik ga een vliegjes krijgen op Wanaka AirPort! Hoe vet is dat! Aangekomen op het vliegveld krijgen we eerst de nodige informatie en een veiligheidsvideo te zien. Al vrij snel mogen we erna met Tom, onze piloot mee. Pip en ik gaan met elkaar mee zodat we de ene ronde de tijd hebben om van het uitzicht te genieten en de andere keer om het vliegtuig te besturen. Wanneer ik voorin plaats neem, zegt Tom meteen: 'Let's start the plain, do you see the key on your left?' Zo gezegd, zo gedaan en daar rijden we richting de landingsbaan. Met mijn voeten op de pedalen regel ik de richting en ondertussen legt Tom uit hoe we zo meteen de lucht in gaan. Ik sta er van te kijken hoeveel ik zelf mag doen want ook het opstijgen laat hij grotendeels aan mij over. Het is een geweldig gevoel om zelf te bepalen welke kant het vliegtuig op gaat en hoeveel omhoog en omlaag we gaan. Het uitzicht over Lake Wanaka is prachtig en na een mooie ronde moet ik helaas weer richting de landingsbaan vliegen. Samen met Tom zorg ik voor een veilige en rustige landing zonder turbulentie. Na afloop krijgen we een certificaat en kan ik zeggen dat ik voor 2% piloot ben! Weer een fantastische ervaring. De rest van de middag brengen we door in en rondom Lake Wanaka en de Wanaka Tree. Deze boom groeit in het meer wat een bijzonder plaatje oplevert. Met een duik, ijskoffies en ijsjes zorgen we dat we wat verkoeling krijgen want het is een lekkere warme dag. 


Ook vandaag gaat de wekker weer vroeg, met zijn twaalven gaan we de Roy's Peak hike lopen en in verband met de hitte willen we deze een beetje voor zijn. Zo staan we om 7 uur aan de start van de 15km hike. De eerste 7,5km is alleen maar (stijl) omhoog en een behoorlijke klim. We stoppen regelmatig voor een slok water en om op adem te komen maar aangekomen bij de top is dat het zeker waard. Wat een uitzicht! We zien het meer met de eilanden en rotsen erin, daar omheen zien we bergen met sneeuw en de groene heuvels. Het is een plaatje wat ik zeker niet had willen missen. Op de terugweg probeert Jack ons allemaal in de kerststemming te krijgen met alle kersthits en dat lukt aardig. We zingen en dansen allemaal mee op Last Christmas en alle andere liedjes en deze 7,5 km naar beneden gaat een stuk sneller... We liften terug naar Wanaka en springen met kleren en al in het meer om af te koelen van de hike en de zon. Daarna trakteren we ons zelf op een heerlijk groot ijsje en drogen we op in de zon. Samen met Hannah en Jack speel ik in de avond verschillende spelletjes. Jack en ik zijn aan elkaar gewaagd en allebei fanatiek, waardoor we nog vele spelletjes tegen elkaar spelen. 


Na een korte stop in Puzzleworld met wederom spelletjes, is het alweer tijd om Wanaka te verlaten. Aangekomen in Queenstown check ik in, in het beste hostel waar ik tijdens mijn reis heb geslapen. Ik word vriendelijk verwelkomd en er zijn mega veel voorzieningen op de kamer. Ik krijg 2 handdoeken, er zijn stijltangen, douchespullen, nagellak en een persoonlijk welkomstwoordje in de kamer. Pip, Jack en Hannah verblijven in het zelfde hostel en een dag later checkt ook Karl in. Leuk om iedereen van de eerste bus weer te zien! Ook met Juanita hebben we een erg gezellige reünie in de Irish pub waar we ongepland veel langer blijven en meer flessen wijn drinken dan de bedoeling was. Uiteindelijk wordt het een goede stapavond die nog even door gaat in verschillende bars. De volgende dag slaap ik goed uit, kom ik veel bekende tegen en gaan Hannah, Jack, Karl en ik uiteten om even bij te kletsen. We delen met zijn vieren verschillende gerechten en verwennen ons zelf met lekker eten en goede cocktails. Hierna gaan we weer door naar de kroeg om alle andere te ontmoeten. Veel mensen blijven langer in Queenstown en komen er vaker terug waardoor iedereen elkaar hier weer opnieuw ziet. Het is iedere keer erg gezellig om iedereen weer te spreken van wie ik afscheid heb moeten nemen. Na wederom een goede stapavond, hebben we erna een chill dagje. We slapen allemaal uit, maken kerstkoekjes (Jack houd ons nog steeds in de kerststemming), gaan een burger eten bij de bekende en lekkere Fergburger en spelen spelletjes met zijn alle. Om 04.30 uur gaat de wekker omdat ik Ajax wil zien. Met Jack installeer ik mij op de bank en streamen we de wedstrijd op de tv. Ondertussen eten we een kaasplankje en na de 3-0 winst van PSV, gaan we vrolijk weer even terug naar bed. Na wat extra slaap, spreek ik af met Danny die ik nog ken van Fiji. Hij woont sinds een tijdje in Queenstown en het is leuk om elkaar weer te spreken na een halfjaar. In de middag pakken Hannah, Jack, Karl en ik de gondels naar boven om daar te gaan Lugen. Dit is een baan met bochten, tunnels en hoogteverschillen waar je overheen gaat met een klein karretje. Je stuurt zelf en bepaalt zelf je snelheid, wij wilde natuurlijk tegen elkaar racen maar ik kwam helaas niet verder dan een tweede plaats. Na vijf rondjes genieten we nog even van het uitzicht voordat we weer met de gondels naar beneden gaan. We hebben ondertussen honger gekregen en gaan nog een keertje voor de Fergburger, nu we hier toch zijn. In de avond spreek ik af met Meghan met wie ik heb samen heb gereisd op de westkust in Australië. Ze werkt hier nu en samen gaan we naar Perkies, een boot op het meer waar we gezellig bijkletsen met een drankje. De volgende ochtend ga ik weer verder en neem ik afscheid van Pip, Hannah en Jack die ik hopelijk ook weer ergens anders tegen ga komen!


Ook deze route is weer prachtig, via Te Anau, de Mirror Lakes, The Chasm, Misty Mountains, Monkey Creek en de Homer Tunnel komen we aan bij Milford sounds. Het is gecreëerd door een gletsjer en is 16 km lang. Het hoogste punt van de fjord is 1692 meter en daar tussen varen wij dan op een bootje... We hebben geluk want het heeft hier veel geregend de laatste dagen waardoor de watervallen nu een stuk groter zijn. We varen 2 uur door dit mooie gebied met de steile rotsen, watervallen en de vele zeehonden. Hierna komen we aan bij Gunns Camp, een afgelegen plek tussen de bergen, gelegen aan een gletsjer rivier. Er is geen bereik, geen WiFi en maar 4 uur per dag elektriciteit. Back te basic voor de komende dagen, want ik blijf hier 3 nachten. De eigenaren geven mij een eigen kamer voor 2 nachten waar ik erg blij mee ben, aangezien dit de eerste keer is sinds ondertussen 6,5 maand lang. Verder zitten we in de avond vaak bij het kampvuur en spelen spellen. Overdag werk ik mijn blog bij, kijk ik een serie en hike ik een route van de Routebun track. Om daar te komen moest ik eerst een paar kilometer lopen maar onderweg stoppen mensen uit zichzelf om mij een lift aan te bieden. Nieuw Zeeland is zo'n veilig en vriendelijk land dat je nooit ver hoeft te lopen als je wil. Aangekomen bij Key Summit bovenop de berg, is er een meer, wat weer een prachtig plaatje oplevert. Het voelt alsof je een schilderij binnen loopt. De laatste avond komt de nieuwe bus aan waarmee ik de dag erna vertrek. 


We hebben een lange busrit voor de boeg maar Pacman houdt ons allemaal bezig met een grappige quiz. Aan het einde van de middag nemen we de ferry naar het meest zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland, Steward Island. Bij aankomst zien we meteen een blauwe pinguïn zwemmen en het eiland opklimmen. We besluiten om maar meteen iets te eten en naar de plaatselijke en enige bar van het eiland te gaan. Snel zijn we vele biertjes en wijntjes verder en is de zon onder gegaan wat betekend dat de kiwi's (het symbool en de oorsprong van de bijnaam van NZ) actief worden. Op Steward Island is de kans het grootste om een kiwi te spotten, dus wij gaan ook een poging wagen. We plakken rood papier voor onze zaklampen en gaan dan op pad. 2 uur verder heeft iedereen bijna een kiwi gespot, wat heel zeldzaam is, behalve Karl en ik omdat de kiwi achter ons het pad overstak. Na nog een poging gaan we toch maar slapen want het is al vrij laat. De volgende ochtend gaan Svenja, Mike en ik een route langs de kust op het eiland lopen, die ons langs allerlei mooie stranden en bossen lijdt. 15 km door het heuvelige gebied verder zijn we weer terug bij het hostel en hebben we nog 2 uurtjes voordat de ferry terug gaat. Het is een zonnige dag dus we gaan weer terug naar de bar voor een paar biertjes op het terras. Dan is het alweer tijd om met de ferry terug te keren naar het vaste land. 


Na een lange busrit zijn we weer terug in Queenstown. Sebastián en Karl zijn gaan vissen op Steward Island waardoor we met zijn zevenen verse vis op het menu hebben. Het smaakt super lekker en we eten ons goed vol. Ik ben eigenlijk vrij moe van de korte nacht in Steward Island maar ga toch nog even een drankje mee doen... Queenstown is alleen veel te gezellig dus uiteindelijk lig ik weer veel te laat in bed en kan ik maar een paar uurtjes slapen voordat de bus naar Mount Cook vertrekt. Gelukkig zijn er meerdere die een korte nacht hebben gehad en kan ik wat extra uurtjes slapen tijdens de busrit. Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland en er is een heel klein plaatsje rondom gebouwd met voornamelijk hotels. Met een groepje gaan we de Hooker Valley track lopen. Een erg mooie route tussen de bergen, gletsjers, meren en valleien. Gelukkig een keer zonder veel hoogteverschillen.. Haha Na 3,5 uur zijn we terug en hebben we een pyjamaparty op de kamer met echte meiden gesprekken. 


In de ochtend vertrekken we naar Christchurch, een stad met een niet al te beste reputatie. Veel toeristen vinden er weinig aan en de stad is flink vernield door de aardbevingen. In 2011 Was er een heftige waar je nu nog veel van kan zien. Overal zijn ze de stad aan het herbouwen maar ondanks dat zijn veel gebouwen nog totaal geruïneerd. Apart om te zien hoeveel effect dat heeft op een plek. Ze hebben op veel plekken wel iets leuks weten te creëeren door middel van streetart en interactieve kunst waardoor het allemaal toch wat vrolijker en gezelliger kijkt. Waarschijnlijk gaat het nog wel een paar jaar duren voordat de stad weer helemaal de oude is. Hannah, Djuna en ik gaan ook nog even winkelen, Ben & Jerry's ijsjes scoren, naar de botanische tuinen en naar de Kathedraal. Op mijn laatste dag ga ik met een bus naar Akarao om met wilde dolfijnen te zwemmen. Wanneer de bus mij afzet, wil ik gaan inchecken bij de boot. Helaas krijg ik daar te horen dat ze hebben besloten om alle tours te annuleren omdat de zee te ruig is. Mijn bus is ondertussen alweer weg en ze blijken ook niet eerder terug te rijden. Er zit niks anders op dan mijn dag hier te spenderen. Ik heb nog een poging gedaan om te liften maar helaas was er niemand die helemaal naar Christchurch moest. Uiteindelijk heb ik mij prima vermaakt met het uploaden van mijn foto's en het drinken van ijskoffies aan de boulevard. Terug in Christchurch is ook de nieuwe Stray bus aangekomen en gaan we met zijn alle naar de bar voor vele biertjes. Het is gezellige avond die we nog voort zetten in de keuken wanneer de bar sluit. Dat was helaas alweer het einde van mijn reis in Nieuw Zeeland, deze 6 weken zijn echt voorbij gevlogen maar met een brede glimlach, kan ik terug kijken op een fantastische tijd in een prachtig land!


05-12 / 21-12
 

Foto’s

3 Reacties

  1. Lenie albers:
    30 december 2017
    Geweldig Imke n prachtig verslag van jou reis .ik heb weer genoten.
    Bedankt lenie . .
  2. T.annie:
    30 december 2017
    Wat un verhaal en weer un ervaring,vliegles, ryker wow .wy wensen je alvast un fyne avontuurlyke en feestelyke jaarwisseling daar downunder. Liefs arno en t.annie 😉😘
  3. Ria Megens:
    30 december 2017
    wat een mooi landschap prachtig die foto op die berg jammer geen foto's van je vliegen in een vliegtuig
    imke we gaan bijna een nieuw jaar in fijne jaar wisseling en nog vele mooie reisdagen doeiiii