Vanlife, Esperance en wijnproeverijen

In de ochtend wordt ik opgehaald door Gaëlle en Brooke met de campervan. Mijn spullen drop ik achterin en we rijden naar het hostel van Lian om haar op te pikken. Gaëlle komt uit Frankrijk en Brooke uit Amerika en ze reizen al sinds juni Australië rond met hun campervan, die de naam Luke heeft gekregen. Met zijn vieren gaan we inkopen doen voor de komende dagen, iedere keer weer een klus om te bedenken wat we allemaal kunnen koken. Gelukkig zijn we ondertussen allemaal wat ervarener en creatiever geworden. De tank is vol en het water aangevuld, tijd om weer de weg op te gaan! 

Het is een regenachtige en winderige dag en wanneer we aankomen in Bunbury ziet het strand er net wat minder mooi uit. We waaien bijna weg dus rijden we maar door naar het volgende plaatsje, Busselton. In het Visitor center geven ze ons veel info en goede tips voor de omgeving. We volgen ze op en rijden de route langs de kust en zien daar iedere keer opnieuw een prachtig uitzicht over een wilde oceaan. Door het weer is de oceaan nog krachtiger dan normaal, we stoppen om er gefascineerd naar te kijken. De laatste plek die we tegen komen is de Sugerloaf Rock, een mooie en fotogenieke plek aan de kust. De golfen slaan met een flink geweld tegen de rots aan terwijl langzaam de zon onder gaat. Het is een mooi gezicht wanneer de lucht verkleurd maar we moeten opletten dat we niet omver worden geblazen door de windstoten. Nadat de zon weg is zoeken we een plekje op voor de nacht. Dit gaat iets minder soepel dan we hadden gehoopt... Er zijn geen gratis kampeerplekken in de omgeving en we zoeken een plek uit langs een verlaten en onverharde weg. Wanneer we de auto recht willen zetten, komen we vast te zitten in het losse zand. We proberen van alles maar we krijgen het busje geen kant meer op. Nou, bij deze wordt dit onze slaapplek voor de nacht. De achterklep, oftewel de keuken gaat open en binnen een kwartiertje kunnen we eten. Met zijn vieren kletsen we en slapen gezellig en knus in de campervan.

Een beetje krap maar het ging prima met zijn vieren slapen in de campervan. Het heeft flink geregend in de nacht en een nieuwe poging om los te komen mislukt. Brooke en Gaëlle gaan versterking zoeken en komen alweer snel terug met een vriendelijke Australiër mét een 4wd. Binnen no time is Luke los getrokken uit de modder en kunnen we onze dag beginnen. We zijn namelijk in de Margaret River regio en die staat bekend om de vele wijngaarden en wijnproeverijen. Het is 11 uur en tijd voor onze eerste wijnproeverij, we mogen er 7 proeven en ze smaken ons erg goed. Hierna gaan we door naar de volgende en de volgende en de volgende... In totaal hebben we uiteindelijk 9 wijngaarden gehad en vele heerlijke wijntjes. We konden deze afwisselen met kaas en chocoladeproeverijen en dat allemaal gratis! Perfect dagje om zo rond te toeren in deze mooie omgeving. Ik kan mij geen betere dinsdag bedenken. We eindigen de dag op een camping in Hamelin Bay. We gebruiken de barbecue om te koken en houden daarna een filmavondje in de campervan. 

We hebben ervoor gekozen om in Hamelin Bay te slapen omdat er in de ochtend grote roggen naar de kust komen die je kunt voeren. Helaas hebben wij pech want de roggen vinden de oceaan vandaag te wild en laten zich niet zien. Maar ach, zijn we toch in het meest zuidwestelijke puntje van Australië geweest. We rijden verder naar Beedelup National Park en lopen een route door het groene woud en over de waterval. De omgeving is hier alweer zo anders. Alles is hier groen, er zijn veel wildbloemen, rivieren en meren. Dit zorgt voor een aantal mooie uitzichten onderweg. De volgende plek waar we stoppen is The Karri Forrest in Pemberton. Deze plek is bekend om zijn hoge bomen. Een daarvan kun je ook beklimmen en dat willen wij ook proberen. De Dave Evans Bicentennial Tree is 68 meter hoog en je klimt omhoog via spijlen die in de boom zijn gestoken. Onder je is niets en je zit nergens aan vast dus  we moeten goed opletten waar we onze voeten neerzetten. Halverwege genieten we van het uitzicht en vinden we het ook wel hoog genoeg en klimmen weer terug naar beneden. Een stukje verder komen we aan bij The Valley Of The Giants waar je nog meer gigantisch grote bomen kunt zien. We lopen een route door de bomen heen en sommige zijn meters breed en eeuwen oud. We hebben weer veel gezien vandaag en besluiten dat we wat vroeger een kampeerplek opzoeken zodat we ook een goede plek hebben voor de zonsondergang. 

Rustig worden we wakker en maken een ontbijtje terwijl we de plannen voor de dag bespreken. Ik heb gehoord van Goode Beach en we besluiten om daar eerst heen te rijden. Het zonnetje schijnt en het strand is prachtig. We hebben het witte strand helemaal voor ons alleen en met her en der de uitkomende wildbloemen is het een supermooi gezicht. Bikini's aan en genieten maar! Een tijdje later krijgen we honger en eten we onze lunch op het strand. Ondanks dat dit zo'n fijne en mooie plek is gaan we weer verder. We stoppen bij de Gap en de Natural Bridge, wederom een plek die laat zien hoe sterk de oceaan is met alle hoge golven die omhoog suizen tegen de rotsen. De Blowhole, een eindje verder is heel anders dan die rondom Exmouth, hier blaast vooral veel stoom uit. Het blijft mij verbazen hoe ruig het kan zijn. Alle stranden liggen rondom Albany maar Middleton Beach ligt in het midden van het centrum. Omdat we moeten tanken stoppen we ook hier even maar dit strand kan niet tippen aan Goode Beach. We halen daarom een paar biertjes en rijden naar Little Beach, dit staat bekend als een van de mooiste stranden van Australië. En ja hoor, dit is een nek aan nek race met het strand in de ochtend. Dit strand ligt verborgen tussen de bergen en rotsen, heeft wit zand, een turkooizen kleur oceaan en het is weer helemaal alleen voor ons. We maken de biertjes open en zien de zon zakken. We willen deze plek ook graag zien met de zon er nog volledig op en parkeren Luke dichtbij. De wekker staat om 4.40 uur zodat we de zonsopkomst kunnen zien dus met een laatste biertje sluiten we deze heerlijke dag vroeg af.

Pfff om 5 uur zitten we allemaal weer in de campervan op weg naar Little Beach. We zijn net op tijd om de zon te zien opkomen en weer te genieten van deze plek zonder andere om ons heen. We doen rustig aan, ontbijten en worden wakker en verblijven hier de eerste uurtjes van de dag. Hierna rijden we naar Fitzgerald River National Park, dit park staat bekend om de vele wildbloemen. De kustlijn is hier wederom echt prachtig en in combinatie met de wildbloemen is het een kleurrijk plaatje. We lunchen eerst voordat we de omgeving gaan verkennen. Hierna beginnen we een wandeling langs de kustlijn. Binnen een paar stappen zien we al een slang wegschieten, een grote hagedis en in de oceaan geeft een walvissenfamilie een showtje weg. Van erg dichtbij zien we een moeder met haar kalf rondom de kust zwemmen en spelen. Wauw dat was weer mooi om te zien! We lopen een route van 9km door de duinen en het hagelwitte strand en keren dan weer terug naar de campervan. We rijden naar onze kampeerplek voor de nacht en vallen redelijk vroeg in slaap.

We zijn bijna in Esperance waar we een plek hebben geregeld om te couchsurfen. Het concept van couchsurfen is dat mensen gratis een slaapplek aanbieden in hun huis. Dit zijn dan meestal locals die je ook mooie en leuke plekken in de omgeving kunnen laten zien. Het is voor mij de eerste keer dat ik dit probeer maar Brooke en Gaelle hebben hier al meer ervaring in. We arriveren bij het huis van Nick en Kate, een broer en zus die oorspronkelijk uit Tasmanië komen. Ze ontvangen ons vriendelijk en wijzen ons een plekje aan in het huis waar we kunnen slapen. Er zijn nog 2 andere meiden die er vannacht verblijven: Janine uit Duitsland en Elisa uit Italië. Met zijn alle rijden we naar de Lucky Bay Brewing voor een bierproeverij in de zon. Nick brouwt ook zijn eigen bier en wisselt nog wat producten uit. We kletsen gezellig met zijn alle en sluiten af op het strand. De stranden hier zijn echt prachtig! Ze zeggen ook dat dit de streek is met de mooiste stranden van Australië en dat kan ik alleen maar beamen. We gaan terug naar het huis van Nick en Kate, nemen een douche en genieten dan van een Italiaanse pasta gekookt volgens het recept van Elisa's oma. We trekken nog een paar extra biertjes open en gaan erna naar de plaatselijke kroeg. De stemming zit er goed in, er is live muziek en ze verkopen er ook de biertjes van de brouwerij van de middag. We poolen en langzaamaan wordt ik er steeds wat beter in en zorg ik zelfs voor de overwinning. De avond en nacht gaat nog lang door in club de pier met de nodige drankjes en dansjes.

De volgende dag hebben we weer genoeg grappige gebeurtenissen om over te praten... Het is helaas een regenachtige dag maar nu kunnen we wel zonder schuldgevoel lekker uitbrakken. Op zo'n moment is het extra fijn om in een huis te verblijven. We kaarten, kijken rugby en pakken rustig weer een nieuw biertje. Aan het einde van de middag trekt het weer open en gaan we met de 4wd van Nick naar 'The Rock' een uitzichtspunt bij Wylie Bay. Om daar te komen rijden we een mega stijle rots op waarvan ik zelf nooit had bedacht dat je hier met een auto overheen kan. Nick weet gelukkig wat hij doet en we komen veilig op de top aan en het uitzicht was het zeker waard! We kijken uit over verschillende baaien die allemaal turkoois van kleur zijn. We trekken een biertje open en zien de zon langzaam wegzakken. Wat is het leven toch mooi soms! We ontmoeten nog wat vrienden van Nick en Kate en chillen nog met zijn alle aan het beginpunt van 'The rock' aan een van de baaien. Ondertussen hebben we wel weer honger gekregen en gaan we uiteten bij Taylors. Het eten smaakt erg goed en terug in het huis eten we nog een zelfgemaakt dessert onder het genot van goede gesprekken.

We mogen gebruik maken van de wasmachine, dus na een paar wasjes verlaten we het huis voor de Great Ocean Drive. Dit is een route van 26 kilometer die je langs alle mooie stranden van Esperance lijdt. De ene plek is nog mooier dan de andere en ze zijn bijna allemaal verlaten. We rijden een stukje met de campervan en we lopen een stuk van de route. Dit is denk ik een van mijn favoriete plekken van Australië, alles is zo mooi, de mensen zijn vriendelijk en gastvrij en de sfeer is heel relaxt. In de avond koken wij voor Nick en Kate als bedankje dat wij bij hun mochten verblijven. Samen met Gaelle maken we echte Franse crêpes. Eerst een aantal hartige en de laatste met Nutella en banaan. We zitten allemaal bomvol en hebben geen ruimte meer voor een biertje dus drinken voor de verandering een koffie en thee na voordat we gaan slapen.

Er zijn nog een paar crêpes over dus we genieten van een goed ontbijtje voordat we afscheid nemen van Nick en Kate. Mijn eerste couchsurfing ervaring was top en ik denk dat ik er nog wel vaker gebruik van wil maken. Heel leuk op deze manier met locals in contact te komen en ook wel heel chill om even in een huis te leven. Eindelijk een keer douchen zonder slippers aan... Haha We rijden een uurtje naar Cape Le Grand National Park waar we de Frenchman Peak beklimmen. De hike er naar toe is behoorlijk stijl en zonder een echt pad maar daar zijn we ondertussen al wel redelijk aangewend. Vanaf de top hebben we uitzicht over de verschillende baaien en het uitgestrekte landschap. De top eindigt aan een kant in een soort grot wat het uitzicht nog net wat specialer maakt. Hierna is het weer tijd om te relaxen en we zien weer allerlei prachtige stranden maar de mooiste is Lucky Bay, omdat hier de kangoeroes op het strand rondspringen. Daarnaast is het ook gewoon weer een hagelwit strand en een turkooizen oceaan. Je kunt merken dat deze kangoeroes wat minder wild zijn, ze vragen bijna om geaaid te worden en wat te eten. Op deze plek zijn het net honden! Haha We verblijven de rest van de middag op dit strand met een Corona en een muziekje tot de zon onder is. We hebben een kampeerplek in het National Park gevonden zodat we de dag erna nog een keertje naar deze mooie plek terug kunnen.

Al vroeg worden we wakker, pakken we de tent in en rijden in vijf minuutjes terug naar Lucky Bay. Het is zonnig en de kangoeroes springen al rond op het strand. Gaelle en ik voelen ons allebei niet heel fit en slapen verder in de campervan. Ik word wakker en eet toch maar een beetje mee met de lunch voordat we beginnen aan de vele kilometers en de saaiste weg van Australië. Omdat ik mij nog steeds niet helemaal lekker voel, lig ik de hele route achterin te slapen. Zo gaat de dag wel lekker snel. Rond 7 uur komen we aan bij het roadhouse in Balladonia waar Elisa (die we kennen van het couchsurfen) op ons staat te wachten. Ze is super gastvrij en we mogen gratis van alle faciliteiten gebruik maken. Daarnaast zorgt ze voor frietjes en een drankje. Ik voel me weer iets beter en het is leuk en interessant om te zien hoe het leven er aan toe gaat in een afgelegen roadhouse. We ontmoeten al haar collega's en het is een gezellige mix van mensen. Lian en ik hoeven dit keer niet in de tent te slapen maar we mogen in een bed in de personeels-vrijetijdskamer slapen, we kunnen zelfs tv kijken vanuit bed... 

In de ochtend nemen we afscheid van Elisa en haar gastvrijheid. Bedankt en misschien tot in Tasmanië! We starten Luke om vele kilometers te maken. Na 20 minuten zijn we bij de langste rechte weg ter wereld. Er is geen enkele bocht, tankstation, winkel of bezienswaardigheid in de komende 144 kilometer. Dat hebben we al wel vaker gezien maar zelfs geen bocht, en dan bedoel ik geen afslag maar echt een bocht in de weg is wel extreem. De muziek gaat aan en rijden maar! Hierna volgen nog zo'n 850 kilometer en wisselen we elkaar af met rijden. Rond zonsondergang komen we aan bij de grens tussen West Australië en Zuid Australië, weer een nieuwe staat. Ook hier worden onze spullen gecontroleerd en gaan we 2,5uur vooruit in de tijd. Het is heeeeel veel rijden maar er is hier ook vrij weinig tot niets te zien. In de lonely planet wordt dit gedeelte zelfs volledig overgeslagen. 

Na een kort nachtje in verband met het tijdsverschil beginnen we een beetje vermoeid aan nog een dagje met veel kilometers. Voor de lunch stoppen we in Streaky Bay een klein kust plaatsje tussen de groene heuvels. We strekken onze benen en eten rustig in het parkje zodat we weer met wat nieuwe energie verder kunnen rijden. Na weer behoorlijk wat kilometers te hebben gereden komen we aan in Port Augusta. Even tanken, naar de wc en een snack maar terwijl we dit aan het doen zijn zien we een prachtige zonsondergang. De lucht is felrood en creëert een magisch beeld over het dorp. Na nog wat extra kilometers komen we aan bij een kampeerplek waar we vermoeid van de lange dag rijden, snel in slaap vallen. 

We hadden er bewust voor gekozen om de dag ervoor wat meer te rijden zodat we het vandaag rustig aan konden doen. We slapen lekker uit (ondanks de roadtrucks die af en toe voorbij gescheurd komen) en nemen de tijd voor een ontbijtje. Vandaag komen we ook aan in Adelaide dus we herpakken de campervan en zorgen dat alle spullen weer een beetje netjes in onze Backpacks passen. Na de vele kilometers van de laatste dagen hebben we zin om naar de stad te gaan en weer allerlei leuke dingen te doen. Rond 11 uur verlaten we de kampeerplek en rijden dan het laatste uurtje van de roadtrip en komen aan in Adelaide. We hebben de Nullarbor (naam van de 2700 km lange weg) overleefd en weer ervaren hoe groot dit land is. Maar ook hoe ontzettend mooi, want de omgeving van Margaret River, Albany en Esperance staat zeker in mijn top 3 van mooiste plekken in Australië! 

16-10 / 28-10