Shark Bay, Perth en vele kustplaatsjes

Mijn laatste dag in Exmouth breng ik veel online door en bereid ik mij weer voor op een nieuwe roadtrip door het zuidelijkste gedeelte van de westkust. Na een laatste koffie bij de Social Society neem ik afscheid van mijn oude reisgenoten en mensen die ik heb leren kennen in Exmouth. Vanaf vandaag reis ik met Sven, Meghan, Jeffrey, Koen en Fenja in twee auto's. Ze halen mij aan het eind van de middag op en we rijden alleen nog naar een kampeerplek. We koken, kletsen en leren elkaar wat beter kennen. Ik deel een stationwagen met Sven, die we in de avond kunnen ombouwen tot een slaapplaats. Het is fijn om niet in een tent te hoeven slapen want hoe verder we richting het zuiden gaan, hoe kouder het zal worden.

Rond 8 uur worden we wakker en na het ontbijt rijden we meteen naar Coral Bay. Dit is een klein plaatsje aan de kust met weinig inwoners maar veel toeristen. Het is dan ook een supermooi strand, de oceaan heeft hier zoveel verschillende blauwtinten en in combinatie met het witte zand en de strak blauwe lucht is het een van de mooiste stranden waar ik ben geweest. We spreiden onze handdoeken uit in het zand en genieten van de zon. Ondertussen snorkelen we of nemen een duik om af te koelen. Wanneer we honger krijgen gaan we lunchen bij de bakkerij. We kiezen allemaal een pie uit en een dessert en het smaakt goed! Met onze buiken gevuld rijden we een stukje verder richting het zuiden. We zoeken een plek uit om te kunnen kamperen en bouwen de auto weer om tot een comfortabele slaapplaats. Met zijn alle koken we en drinken een wijntje en biertje bij het kampvuur voordat we gaan slapen. 

We worden rustig wakker van de zon die in de auto schijnt, we maken ons ontbijtje en pakken alle spullen weer in. We rijden naar de Quobba Blowholes, een plek waar de oceaan erg wild is. Er zitten gaten in de rotsformaties waar de oceaan met iedere golf krachtig tegen aanslaat. Hierdoor spuit het water uit de gaten. Het is een mooi gezicht en een groot contrast met de rustige oceaan van gisteren. We lopen langs de kustlijn via de rotsen en worden een paar keer natgespoten door de oceaan. Na een tijdje rijden we weer verder en kopen wat boodschappen in Carnarvan. Verder rijden we veel kilometers in de middag en stoppen nog bij de Hamelin Pool Stromatolites. Hier kun je zien hoe de onderwater wereld er 3,5 biljoen jaar geleden ongeveer uit zag. Op deze plek is een van de eerste tekenen van leven gevonden, het is ook een van de weinige plaatsen waar je deze kleine rotsformaties nog op deze manier kan zien. Gek idee dat deze plek zoveel verschillende tijdperken heeft overleefd. Een klein stukje verderop is er een mooie kampeerspot aan het water waar weinig wind is. We zijn op tijd voor de zonsondergang en kunnen deze bekijken vanaf een heuvel met een prachtig uitzicht. Doordat er weinig wind is kunnen we hier rustig kaarten zonder bang te hoeven zijn dat ze weg waaien.

Vandaag zetten we de wekker om op tijd in Monkey Mia te zijn. Monkey Mia is een heel klein plaatsje aan de kust waar 60 jaar geleden iemand is begonnen met het voeren van vissen aan een dolfijn. De dolfijn kwam terug en nu, 60 jaar later, komt er iedere dag een hele groep dolfijnen naar de kust voor een verse vis. Wanneer wij aankomen spotten we meteen al de eerste dolfijnen. Ze spelen en laten al een paar kunstjes zien. De dolfijnen voerders komen met hun emmers vol vis en kiezen 3 mensen uit om de dolfijn te voeren. Helaas werd ik niet gekozen maar de dolfijnen komen zo dichtbij dat je ze sowieso goed kan zien. We mogen tot onze enkels het water in en de verschillende dolfijnen komen tot ongeveer 1/2 meter afstand en laten zichzelf goed zien. Bijzonder om ze van zo dichtbij in de zee te kunnen bekijken. Na en tijdje zijn alle dolfijnen weer vertrokken en besluiten wij om te blijven chillen op deze plek. We zoeken een lounge bank op en bestellen ijskoffies, milkshakes en snacks. We spelen kaartspellen en iedere keer wanneer het weer te warm is, nemen we een duik in het water. We zien de dolfijnen nog een keer voorbij komen en besluiten om daarna door te gaan naar 'The little lagoon'. Het is ondertussen al wat later in de middag en we relaxen nog wat op het strand. We stoppen ook nog even in Denham voor wat inkopen en rijden dan naar een mooie kampeerspot in de duinen aan het water. We trekken een biertje open en kletsen totdat we gaan slapen. 

In de ochtend starten we rustig op en vertrekken dan naar Eagle Bluff. Dit is een look out waar de oceaan mixt met de zandduinen en het koraal. Hierdoor heeft het heel veel verschillende kleuren en vormt het een mooi uitzicht. We spotten er 3 verschillende haaien, die we goed kunnen observeren vanaf een veilige afstand. Hierna rijden we een stukje verder naar Shell beach, een strand gevormd door een 10 meter hoge laag van schelpen! Het is een groot strand en super wit met wederom een helder blauwe oceaan. We lezen de borden en genieten van het uitzicht totdat het begint te regenen. Het weer slaat ineens om dus we pakken onze spullen en besluiten om maar wat kilometers te maken en te vertrekken uit Shark Bay. Onderweg stoppen we voor een lunch, koffie en chocoladecake. We rijden zo ver mogelijk door naar Kalbarri en zoeken een plekje uit om de nacht door te brengen. Sven haalt een reisformaat van mens erger je niet tevoorschijn en we vermaken ons de hele avond met het irriteren van elkaar.. Haha

Na een lekker ontbijtje met scrambled eggs rijden we het wederom kleine kustplaatsje Kalbarri binnen. Er is een mooie route die je kunt rijden waarbij je langs allerlei lookouts komt. We stoppen op vele plekken en hebben overal een prachtig uitzicht. Ook zijn er weer vele walvissen te spotten die de overtocht aan het maken zijn naar het zuiden. We stoppen bij Jakes Point voor een lunch, dit punt staat bekend om de vele surfers. Ook nu zijn er verschillende surfers te vinden. Er zijn grote en wilde golven waardoor het uitzicht op de surfers een goed entertainment is. Nadat we hier rustig in het zonnetje onze wraps hebben opgegeten gaan we het Kalbarri National Park in. We stoppen weer voor verschillende look outs en korte hikes. De mooiste en bekendste is die naar de Natures Window. De rode rotsformatie vormt hier een gat waar je doorheen kunt kijken, je hebt zo uitzicht op de rivier en je kunt kilometers weg kijken. Na een paar foto's gaan we nog naar een laatste lookout en zoeken dan onze kampeerplek weer op. We kaarten en koken een curry, deze duurt erg lang omdat we niet in de gaten hadden dat het vuur was uitgewaaid... Gelukkig hadden de mannen niks door, haha. Uiteindelijk eten we rond half 9 en erna is het zo afgekoeld dat we allemaal snel onze bedden inkruipen.

De kou van de avond ervoor is compleet verdwenen en we worden nu wakker van de warmte. Helaas betekend dat ook veel vliegen. We eten daarom snel iets en gaan naar de laatste lookouts van het Kalbarri National Park. Er zijn weer mooie plekken te zien maar ondertussen zijn we al erg verwend door alles wat we al hebben gezien. We blijven daarom niet zo lang hangen en rijden naar onze volgende bestemming. De weg is langzaam veranderd naar een steeds groener landschap met heuvels, gras en bomen. We arriveren bij Principality of Hutt River, een aparte plek... Het is een onafhankelijke staat sinds 1970 en de prins van Hutt River staat ons al op te wachten. We krijgen een stempel in onze paspoorten en een ondertekend visum. Prins Ian verteld ons over de geschiedenis van de plek en laat ons hun eigen geld, postzegels en paspoorten zien. We lopen hierna een rondje en zien de kerk, het postkantoor, het toeristenbureau en uiteindelijk ontmoeten we prins Leonard de eerste. Hij is 92 jaar oud en heeft door gaten in de wet zijn echte staat kunnen oprichten. De inwoners hoeven geen belasting te betalen aan de Australische overheid maar ze worden ook niet gesubsidieerd. Interessant om te horen hoe deze plek zich zo heeft gevormd. Na een afscheid van de inwoners en deze bijzondere plek rijden we naar het Pink Lake in Port Gregory. Het meer heeft een roze gloed door de hoeveelheid zout in het water. Het verschilt per periode hoe roze het is omdat ook het weer een grote invloed heeft. Van boven af ziet het er heel roze uit maar van dichtbij net iets minder. Toch mooi om even te zien! We eindigen de dag in Geraldton, de grootste stad die ik heb gezien sinds een lange tijd. We lopen er langs de haven, doen inkopen en eindigen met een verse pizza.

De volgende dag stoppen we eerst bij Green Head, waar we een mooie wandeling langs de kust maken. Het waait flink maar met het zonnetje is het goed vertoeven! Als je geluk hebt kun je hier ook zeeleeuwen spotten maar helaas komen wij er geen tegen. Wanneer we de auto in stappen begint het een beetje te regen, gelukkig zitten we net weer droog. We rijden naar Jurien Bay voor een douche en een koffie. Nadat we allemaal weer klaar zijn gaan we voor een late lunch en rijden daarna naar de Pinnacles Desert. Dit is een aparte plek waar honderden kalkstenen formaties uit de grond komen in het midden van de woestijn. Wij bezoeken het museum en rijden dan eerst een rondje met de auto om het gebied te verkennen. Het is uitgestrekter dan ik had verwacht en apart hoe dit zich zo heeft kunnen vormen. We lopen ook nog een rondje erdoorheen en zien de kangoeroes rond springen. Blijft het ultieme Australische plaatje wat mij betreft. We besluiten dat we dit een mooi punt vinden om de zonsondergang te bekijken en halen de wijn uit de auto. Proost! Terwijl langzaam de kleuren veranderen over de miljoenen jaren oude kalkstenen. Het enige nadeel dat we hier langer zijn gebleven is dat we nog een uurtje in het donker moeten rijden voordat we bij de kampeerplek zijn. Gelukkig is dit een uitgebreide met picknicktafels, wc's en water. We koken, kaarten en drinken nog een wijntje op de laatste kampeeravond aan de westkust!

Wanneer we allemaal wakker zijn rijden we rustig naar Perth. We kiezen een hostel uit en kunnen gelukkig meteen inchecken. Het voelt raar om na zo'n lange tijd weer in een stad te zijn. We verkennen de stad en het is lekker om weer zo rond te kunnen struinen tussen alle mensen. We eten een ijsje aan de marine en drinken wat later een biertje en een cocktail bij rooftopbar Aviary. Iedereen is ook vrij vermoeid door het kamperen en blij met een eigen bed. Sinds een lange tijd pak ik Netflix er weer bij en kom zo mijn avond verder door. 

We slapen uit en besluiten dan om de ferry te pakken naar de andere kant van de stad. We steken rivier de Swan over en lopen een mooie route door het park. We hebben onderweg een uitzicht over de rivier en de skyline van Perth. Ondertussen kletsen we en lopen zo het hele park af totdat we bij Heirisson Island zijn. Dit is een eiland wat midden in de rivier ligt en wordt ook wel kangoeroe eiland genoemd, omdat er, de naam zegt het al, zoveel kangoeroes zitten. We spotten er ook verschillende en zien ook vele papegaaien vliegen. Hierna lopen we door naar Het CBD voor een uitgebreide lunch. We hebben ontzettende honger en dat is ook niet zo gek, we hebben zojuist 17km gelopen volgens onze telefoons! We lopen nog wat extra rond en gaan dan terug naar het hostel. We zouden eigenlijk op stap gaan maar ik voel mij niet helemaal lekker en slaap voor ongeveer 16 uur, ik had het denk ik nodig. 

Na deze lange nacht voel ik mij een stuk beter en ben ik klaar voor de Walking Tour door de stad. Normaal wordt dit altijd door studenten gedaan maar wij troffen deze keer een man van in de 70. Ondanks het vele lopen van de dag ervoor, hebben we nog niet alles van het centrum zelf gezien. Perth is verrassend leuk en er hangt een hele relaxte sfeer. Het is de meest geïsoleerde stad ter wereld maar daar merk je niets van, met meer dan een miljoen inwoners heb je hier alles wat je nodig hebt. We halen een lunch bij de foodcorner en nemen deze mee naar Kingspark. Vanuit het park kijk je uit over de stad terwijl je tussen allerlei mooie planten, bomen en bloemen zit. Het zonnetje schijnt en het is bijna te warm om zo in het park te liggen. Nadat we met zijn alle hebben avond gegeten, gaan Meghan, Fenja en ik samen op stap. Het is lang geleden dat ik op stap ben geweest in een stad en we hebben er zin in! Het is een mega gezellige en dronken avond.

De mannen komen onze kamer binnen om te kijken of we al klaar zijn om naar Fremantle te gaan... Ehmm, nog niet helemaal. Wij liggen nog met een kater op bed en hebben nog een paar uur extra slaap nodig en een goede douche. Rond half 3 voelen we ons eindelijk fit en fris genoeg om mee te gaan en pakken we de trein. Fremantle is een superleuke plek aan het strand met vele boetieks, bars, restaurants, markten en muziek. Er is veel te doen en wij gaan eerst naar de markt waar je van alles kunt kopen, eten, drinken en proeven. We lopen hierna naar het strand terwijl er overal om ons heen live muziek is. Ondertussen voel ik mij ook niet meer brak en geniet ik van alles om ons heen. Aan de kade heb je het beste fish en chips restaurant van de omgeving, dus die proberen we graag uit. Tijd om weer terug naar Perth te keren. We ploffen neer in de banken bij het hostel en gaan weer kaarten, zit toch een beetje in ons ritme...

Terwijl ik in Perth was wist ik niet zo goed wat mijn volgende plan zou zijn. Verder reizen, even in Perth blijven, een tour richting het zuiden of al naar Nieuw Zeeland? Ondertussen had ik ook weer contact met Lian (mijn vorige reismaatje) en we kunnen samen mee naar Adelaide met iemand die een campervan heeft. Snel ga ik mijn was doen en inkopen zodat ik weer even vooruit kan. We ontmoeten ze in Fremantle op het terras en na een gezellig gesprek besluiten we om de dag erna al te vertrekken. Gelukkig had ik mij al een beetje voorbereid. In de avond heb ik nog een gezellig avondje met de rest en dan is het morgen alweer tijd voor de volgende roadtrip. Wat ook betekend dat de westkust er alweer op zit, zo'n 7500km heb ik gereisd van Darwin tot Perth en de meest mooie plekken gezien. Zo anders dan de oostkust. Het was een ervaring die ik zeker niet had willen missen!

03-10 / 15-10